Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Жорны

Сярэдняя: 4.7 (10 галасоў)
      Знайду ў цётчыных сенцах жорны, выцягну на
парог, крутану рукавятку...
      Засмяюцца жорны голасам маці,
      запяюць голасам бабы Аўгінні,
      вылаюцца голасам дзеда Максіма.
      Адале загавораць галасамі незнаёмымі і ўсё
болей незнаёмых слоў пачую я.
      Адале замаўчаць цётчыны жорны, хоць і будуць 
круціцца, — адно даляціць аднекуль пошчак капытоў.

      Крутану назад рукавятку —
      зноў данясецца пошчак далёкі.
      Зноў пачую галасы незнаёмыя,
      і дзедаву лаянку,
      і бабуліну песню,
      і мамін смех.
      I зноў анямеюць жорны.

      Марна буду круціць рукавятку:
      не пачую я свайго голасу,
      не пачую голасу сына Рамана,
      і голасу сына Багдана,
      і голасу ўнука...

      Хто запомніць?
      Хто пачуе?
      Хто зразумее
      галасы нашы?