А неба высока, а сэрца глыбока. Хвіліны
Ляцяць зарападам да сэрца, на самае дно,
І дзень дагарае, і п”е залатое віно.
Народзішся з гліны і ў гліну калісьці вярнешся.
А сэрца? А сэрца натоліцца вершам,
І траўнем чаромхавым, верасьнем жоўтагаловым.
А сэрца застанецца босым і шчырым словам.