Гэта зоркі блукаюць у Тваіх валасах,
Весяляцца, смяюцца, нешта шэпчуць няспынна,
І мне хочацца верыць, што ўсё так, як павінна:
Ты на небе, а зоркі - у Тваіх валасах.
Будзе вецер спяваць па бутэльках і целах -
Што адных, то другіх безнадзейна спусцелых.
Што Ты меў на зямлі? Што Ты меў, што я мела?
А цяпер - сотні зорак у Тваіх валасах.
Распускаў маладзік вербаў доўгія косы.
Першы снег на траве, першы снег на вачах -
Гэта зоркі, калядныя зоркі - не слёзы.
Тыя зоркі, што ёсць у Тваіх валасах.