Яе рукі калісьці меч помсты ўздымалі,
Але помста заўжды прывядзе да крыві.
Яе рукі тады крыж наддзеі прынялі,
А наддзея, вядома ж, пачатак любві.
Іншы лёс атрымала яна ў праваслаўі,
Ды ўсё роўна ў чарніцах княгіней была.
Дзьве рэчушкі цякуць у сучасным Заслаўі,
Як малітвы, як слёзы, як водблеск сьвятла...