Няпастяжымае натхненне неглядалась ноччу......
Твае празрыстыя, глубокия, як поунач вочы...
У Яго жицци,и у сне, не можа ён забыть....
И з гэтай тяжбаю, ну ЯК Ён ДАЛЕЙ БУДЗЕ ЖЫЦЬ?!?!
Яго не бачыш ты, усё зникла безнадзеина.....
Но просиць ён усевышнега,Бязликла, но напэуна...,
Нязбытачныя, незнаёмыя, усе мары аб табе...
Не могуць даць заснуць, яму у сваим сне.....
Ты зацэпила, яго унешняе, и унутранняе эга....
И не падумаи, што, праидзе усё,
як зборка у канструктар LEGO .....
Твае жыццё з сабои, звязаць ён сёння хоча,
Но усё жаданне,як заусёды, знегнятае моуча........
14.01.2011, 13:23, wejustbad