Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Міхась Койко

Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

За щтодзённай мітуснёй
Мы не зауважаем
Як душа бы плесня-цень
Мохам абрастае..



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Знявечаны пёс.Хворы.Вецер хістае.
Калісьці быу лоск,а цяпер ледзь кульгае.
Пад скурай мароз,а у вачах стыне вечнасць.
Калісьці быу лоск і была чалавечнасць.
Знявечаны пёс,хворы,-вецер хістае.
Свой згубляны лёс,зваю долю шукае...



Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Я мову родную забыў.
Яе й не ведаў я ніколі.
Маўчу. Плачу. А што здабыў?
Сабачы лёс? Нямую долю?