Куля ў галаве
засела,
яшчэ пасля той
вайны.
Не бачыла
куды
ляцела
і трапіла
у чужыя
сны.
Той год,
тая вечная
доля,
чалавека,
які спіць,
бачыць сны.
Ён страляе,
калі адбіраюць
волю.
Ён ідзе
па зямлі,
да вайны.
І ён гіне
ні вольным,
ні сытым,
чалавекам,
які бачыў
сны.
І ляжыць
на зямлі
ён забітым,
чалавек,
што пайшоў
да вайны.