Мой сябра, ты не верыш у каханне!
Сцвяржаеш, што паўсюль пануе жарсць.
А ў сутыкненні душаў ёсць мяжа
Якая вымалёўваецца ззяннем,
Бы ад вугольчыка ідзе святло і жар.
А ты не верыш, бо яго не ведаў,
Не верыў ты ў яго, любоў і вернасць.
І гэта ўсё душы падцвердзіць беднасць...
Пчалою быўшы і не еўшы меду –
Жыццё такое нам нашто ад роду?