Гляджу на хмары ў небасхіле –
яны далёка ад мяне.
Мяне, напэўна, ўжо забілі.
Нясуць кудысьці у труне.
Гляджу на гэты жвір халодны –
Прыют апошні будзе тут.
I злыя свечкi, як паходні,
Хутка закончаць вершыць суд.
Няхай мяне ужо не стала,
мяне не трэба адпяваць.
Усё ж, на свеце смерці мала!
Давайце ж піць, гуляць, спяваць!