Нібы гараць вяргіні,аксаміткі,
Хоць кожны міг падлічаны зімой.
Халодным ранкам іх галовы ніклі,
А ў ясны дзень чакалі сонца зноў.
Пытаюцца яны нясмела,
Чаму не песціць сонечны прамень...
Не ўсё яшчэ саспелена насенне
Ды хмары чорныя на іх кідаюць цень.
Яшчэ не згасла і маё каханне,
Але халодны вецер не спыню.
Чырвонаю рабінай на змярканні
Каля тваёй дарогі я стаю.