Я спляту надзею з белых павуцінак,
Бабінаму лету падару яе.
Ды пабуду зноўку некалькі хвілінак
У агністых марах, быццам бы ў сне.
Па дарогах весніх не прайсціся двойчы –
Адплыло былое з белаю ракой.
Адляцець у вырай прыйдзецца аднойчы,
А пакуль махаю жураўлям рукой.
Павуцінкай белай знітаваны мары.
Блізкае заўсёды бачыцца здалёк.
Засцілаюць неба паступова хмары.
Б’ецца ў павуціне яркі матылёк.
Мне тут хтосьці кажа: ты, шо,
Мне тут хтосьці кажа: ты, шо, в павуков вжо?
Так включы ж лічыльнік: ты жэ во здоров
20 аж, хі, рыцок даты ля й Калыткы ш!
От ій быйся гындэ ля Наталкі дров.
Васыль Брытва
Ось яно, былое, в мілай во ж
Ось яно, былое, в мілай во ж калітцы!
Я бяру ахвотна, кволаю рукой
І включаю ціха маляньКі зь лічыльнік:
Так, адна цукерка? Пой
Васыль Брытва