Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Бывай, мой Косава, бывай…

Сярэдняя: 3.5 (10 галасоў)

З рАння дожджык –
несканчАемы…
Неба шэрае і мутнае…
Быццам жнівень адчувАе
развітанне хуткае…

Ад’язджаць пара з мясцін,
дзе ня госцем я…
Дзе душУ сваю ўзрасціў…
Ад’язджаць пара,
хутка з Косава…

Вечар, яблыня, і стол,
ля калодзежа…
Дзесьці ў небе, там,
Хрыстос,
з Багародзіцай…

Што за справы у багоў,
я – без дОпыту…
Мне хапае сваягО
клОпату…

Я сяжу пад ліхтарОм…
Лісце – шОргае…
І няма штось камароў…
Можа сорамна…

Што давОлі доўгі Час,
кожным вечарам,
не было ад іх мне спАсу,
аж скалЕчылі…

Кавы кубак…
Цыгарэтка…
Пасядзелкі познія…
Ёсць на Свеце месца гэткае –
горад Косава…

Ёсць хацінка тут свая…
Двор з калодзежам…
Тут мне кожны – як сваяк…
Ці, як сЯбра,
кожны мне…

Вось і дожджык перастаў…
Разышліся хмАры…
Зорнай ночы чысціня
ў развітанне дАрыцца…

Я вярнусь сюды ізноў…
Ты мяне не забывай…
З дому мне пара дамОў…
Бывай,
мой Косава,
бывай…

23 жніўня 2013г. Косава.