Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Чаму з маленства, з ураджэнства...

Сярэдняя: 5 (4 галасоў)
Чаму з маленства, з ураджэнства
           Ў жыццёвы май
Не ўмеў, як маці, шанаваці
           Цябе, мой край?
То ж я з тваёю ключавою
           Святой вадой
Напіўся болю аб нядолі,
           Бядзе людской.
То ж ты, мой хмуры, даў мне пануры
           I ціхі гнеў,
А днём падчасным, так пекным, ясным,
           Надзею грэў.
Твае ж курганы, лясы, паляны,
           Дубкоў тых шум,
Палёў абшары, люд бедны, шары
           Мне далі дум.
А дум тых многа... Не, не убога
           Ты даў мне іх.
I ты ж, як маці, наўчыў спяваці
           Аб думах тых.
Я браў, не бачыў і не аддзячыў
           Табе нічым,
Бо счараваны — цябе, ўкаханы,
           Не знаў саўсім.
Цяпер хоць знаю, дык што ж параю
           Ад позніх скрух?
Ў чужой краіне паволі гіне
           За целам — дух.
Вазьмі ж хоць спевы, дум перапевы
           Лясоў тваіх.
З тваёі глебы, з тваёга неба
           Узяў я іх.