Даўно павыпаўзлі
мы з нораў,
А ў жылах тая ж грае кроў...
Мы кажам:
«звер», «звярыны нораў».
Ах, як мне крыўдна
за звяроў!
Даўно ён знік,
дзікун той шэры,
Шліфуе нас гуманны век.
А звер жыве,
і будзіць звера
У чалавеку чалавек.
Дваццаты век.
Акселератаў
Нясе ў нябёсы НТР...
Яшчэ рывок, і ты —
крылаты!
А звер жыве.
Жыве ўсё звер?!