Дваццаць першага. Ноч. Панядзелак.
У імгле - абмалёўкі сталіц.
Сачыныць жа камусьці карцела,
Што каханне жыве на зямлі.
Ці ад суму, ці то праз ляноту,
Як прыдумалі, так і жывуць.
Без спатканняў галосяць гаротна,
Пра каханне пяюць і пяюць.
Толькі нехта адкрые сакрэты,
І яго цішыня агарне...
Я знячэўку заўважыла гэта
І нібыта хварэю цяпер.