Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Вольга Нікіценка

***

Сярэдняя: 3.6 (16 галасоў)

А, стаміўшыся, ты выпраменьваеш
Сто вясёлак.
І ад скуры яны адскокваюць,
Дрыжучы.
З бразгатаннем і ляскам ляцяць у імглісты золак,
Як іржавыя трэскі, ахапкі старых пружын.

Намагаешся, церпіш...
Каб толькі не загаснуць!
Каб не кінулі, як пашарэлы ў куце багаж.
Для кагосьці застацца яскравай,
Бліскуча-яснай.

А на вуснах палегла:
"Заўваж мяне,
Зауваж..."



Сярэдняя: 4.4 (21 голас)

Цяплынь плыла.
Язмін квітнеў духмяна,
Заціхнуў вецер.

Вясна была -
Бальніца існавала
У іншым свеце.

Ялін высокіх
Дзве сцяны
Хавалі вокны.

Ляжалі хворыя
Адны
У трывожным змроку.



Сярэдняя: 3.8 (9 галасоў)

У мяне на руках распусціліся аблачынкі,
Загайдалісь між пальцаў крамяныя два сцяблы.
...Азалочаным брукам нам пела-гула сцяжынка,
Фіялетавым марывам плылі над намі сны.

А ў мяне на руках матылі разгарнулі крыльцы,
Так празрыста і тонка, што вусцішна іх кранаць.
Ім у роі пухнатым так лёгка імчаць-кружыцца!..
І лунала над вуліцай бэзавая вясна.

Праз пялёстак глядзець -
Можна нават убачыць неба,
Фіялетавым, белым, майскім і залатым.
І квітнелі над намі, ледзь-ледзь дрыжучы павевам,
Як бязважкія хмаркі,
Агромністыя кусты.



Яшчэ не ацэнена

Хай заход упадзе ў палыны
Ці раптоўна заціхнуць дубровы,
Застанемся й тады мы
Адны -
Ваяры за роднае слова.

Непахісныя, добрыя воі...
У руцэ - васільковы вянок.
Нам мацней за ўсялякую зброю
Несмяротны булатны клінок.

Праз нягоды і тысячы бед,
Пранясем, як агеньчык, мову!
Пранясем палымяны завет:
Вывучаць,
Гаварыць
І захоўваць.