Дзень пакрысе дагарае,
Так, як і думкі мае.
Вецер ціха галіны хістае,
Дрэвам сумныя песні пяе.
Месяц у небе вісіць сіратліва,
Адзінокі ў сваёй тузе.
Долу коціцца знічка імкліва,
Мусіць, шчасце камусьці нясе.
Асыпаюцца ў цемру хвіліны,
Прадракае бяду крумкаччо.
Я стаю і чакаю – з-за спіны
Хтосьці руку ўскладзе на плячо…