Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

сум

...

Сярэдняя: 4.1 (12 галасоў)


Сярэдняя: 4.5 (4 галасоў)

Сарваўшы сум свой з кожнай той мінуты,
Што я пражыў у гэтай цемры,
Увайду ў новы свет я безпакутна,
Пакіну ў старым быце нервы,
Якія мне прыйшлося траціць
Н а ўсякі люд паганы.
Раблю ўсё для вас я, наце,
Я чалавек адданы,
Я чалавек сумленны,
Але за што жыццё вы мне псуеце?
Не ведае ніхто з вас, пэуна,
Колькі мне жыць на Свеце…

Сарваўшы сум свой з кожнай той мінуты,
Не павярнуўшы галаы назад,
Пайду ў перад, зкіну путы,
Адзін- мацней я буду за атрад.
Чаму адзін? Спытае нехта ў мяне,
Паглядзіць у вочы мне, а там…
У бяздоннай глыбіні, пачуе:
“З кім яшчэ, ну з кім?..
Я ж не магу даверыцца сябрам…”
А сапраўды, дзе сябар мой?
Ці ў полі ён скаціну пасвіць,
Ці тую ж самую вядзе дамоў і ласціць?..

Сарваўшы сум свой з кожнай той мінуты,
Я буду бцца за жыццё сваё.
Не будзе мне канцом- атрута,
Усё мне будзе- за жыццё!
Для чалавека ўсё мачыма,
І дапаможа вера ў Бога.
Стаяць анёлы за плячыма-
Чакае добрая дарога…
Я жыву! І дзякуй Богу,
Не ведаю які мне выпаў лёс!
Сам выбіраю я дарогу,
Але… каб чорт у бок ды не аднёс….



Сярэдняя: 4.6 (10 галасоў)

Ноччу горад быццам ў коме…
Дзе-нідзе, гарыць акенца –
хтосьці там, мне незнаёмы,
ад бяссонніцы няймецца.

Каву п’е, цыгарку смокча…
Смутак сэрца жме шалёна –
і ня спіць ён гэтай ноччу,
чалавек мне незнаёмы.

Можа нейкае няшчасце,
зачапіла нейкім бокам,
і няма куды падацца –
ў сэрцы ноч,
як і за вокнамі…
*+*
2 лютага 2015 г.



Сярэдняя: 5 (9 галасоў)

Як віна
Пратухлага гаркота —
Выжлукціш,
А не ўзбунтуе кроў,
І ўратунак,
І як кара — адзінота
Медунічных
і палын-травой узросшых слоў
У пустэчу,
Цераз бездані і скалы,
Вецер дзе гуляе і раве…
Адзінота…
Ты мілей за ўсё на свеце стала,
І атруты горшае няма нідзе…