Чаму ўсё так? Чаму заўсёды?
Не ведаю! Усё гэта фальш...
К табе даўно не йдуць ўжо ногі,
І хто адкажа, што жа дальш?
Усё гэта лёс, тут не спрачайся,
Амаль калі не згодна з ім
Сабою толькі заставайся.
Прыпадабняцца да другіх
Зусім не справа. Непатрэбна
Сябе губляць у першы ж час…
Пачуцці страчваць так ганебна,
Нябёсы ўсё спытаюць з нас.
Чакаць не трэба - шчасце будзе!
Паверыць, злучыць, крок зрабіць.
Усё вырашаюць з неба суддзі.
І толькі так павінна быць!