Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

надзея

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Палоніць музыка тваіх вачэй,
нібы вясёлка пасля шчодрай навальніцы.
А голас твой – як мілазвонная крыніца:
ён песняй жаўранка – нястомнаю –
бруіцца...
Як боль, святы ўспамін душу пячэ.
І светла мне: жыву яшчэ...
Жыву!



Сярэдняя: 4.4 (40 галасоў)

I прыйдзе ноч, і ноч міне,
I дзень павекі разамкне
I аглядзіцца навакола.
Ці будзе рады й мне?

Ён — грук матораў, шоргат шын,
Ён — самалётны рык вышынь, —
Што для яго пялёстак кволы
Ссамотненай душы?

Па бровы ўкутаму ў браню,
Пялёстак той, як парахню,
Бязлітасна пусціць на вецер
Было б так лёгка дню, —

Калі б у непрыманні зла
Душа змагарна не ўрасла
У заўтрае надзей бяссмерцем.



Сярэдняя: 4.7 (68 галасоў)

Адзіная зорка у небе гарыць,
З кім можна з адкрытай душой гаварыць.

Цябе я з маленства начамі шукаў,
Табе спавядаўся, калі сустракаў.

Ты ведала думы мае і сакрэты,
Я быў да світання табою сагрэты.

Табе я даверыў таемныя мары,
А ты нечакана знікала за хмары,

Ты зноў узыходзіла на небасхіле,
Хоць часта ў касмічным гублялася пыле.

Адна ты заўсёды свяціла ў жыцці.
Цяпер на змярканні другому свяці.

Як толькі прыстану ў нялёгкай хадзе
Спытаю:
— А як ты завешся?
— Надзея.



Сярэдняя: 4.9 (10 галасоў)

Астатні пакецік гарбаты -
Але ж не астатні дзянёк...
Дажджу перастук глухаваты -
Гародню баюкае змрок.

А думкі ўцякаюць у засень
Надзеяў і казачных мар:
Шапоча падказкаю ясень,
Прамокшых будынкаў абшар.

Пах з кубка духмянае мяты,
У думкі прыбраны лісток;
Астатні пакецік гарбаты -
Але ж не астатні дзянёк...