Кропка...
***********************************
Спыніліся кахання майго крокі...
Жалобнага маўчання не паруш...
Я не спяшалася паставіць кропку -
Само зайшлося ў лабірынце сцюж...
Пакуль магло, карабкалася ўгору
І дыхала пяшчотаю праз боль,
Ды збілася са шляху,год каторы
Шукаючы жыццёвай піраміды соль...
Яму і дыхаць стала немагчыма,
І невыносна-жудасна цярпець,
Як пачынаў ліхі пярун няспынна
Вачыма гнеўна зыркаць і грымець.
...Ну вось і ўсё. Здаецца, адбалела...
Ды з памяці не вырвеш карані
Хвілін тых, калі сэрца маё млела
У тым спакусліва-падманлівым агні...
11-12.07 - 2015г.