Зіма, як белы павук Апаноўвае вокны старажытнымі ўзорамі, Вусны крывёю ды болем, І сэрцы абыякавым холадам. Які люты час лістападаўскі Для закаханых! Жарсьць ідзе спаць, і прачынаецца Сьвядомая, разумная муза. Лістападзе, ты – жнівень паэтаў!