Лістапад закружыў галаву,
Сыпле золата восень пад ногі.
Журавы па аблоках плывуць,
Нібы мары мае і трывогі.
Па сумётах кляновых лістоў
He магу я ніяк наблукацца.
Парк, як царства чаруючых сноў,
Як таемнасць старога палаца.
To прайду, то вярнуся ізноў,
А вакол цішыня такая,
Што здаецца, праз далеч гадоў
Нехта побач са мной блукае.
Я за мудрасць восень люблю,
Вецер роздуму гойдае вецце,
Пакідаю бяздумнасць сваю
У далёкім свавольным леце.
что тут писать
что тут писать
Вельмі спадабалася
Вельмі спадабалася мелагучнасць верша, не заўважыла, як стала яго напяваць.
Cупер!!!!!
Cупер!!!!!
Алёна, першыя два катрэны
Алёна, першыя два катрэны выдатныя, але два апошнiя з паломаным памерам. Першая памылка: А вакол цішыня такая. Другая - Я за мудрасць восень люблю.
Вельмi спадабалася. Дзякуй!
Вельмi спадабалася. Дзякуй!