Я бяру на далоні,
з набЫцця, з нажытОга…
На жыццёвым каб склоне
ўразумЕць –
што з чаго тут
паболей намнога…
Быццам створы адкрыліся…
Сыпле, сыпле бяскОнца,
і з таго, што здарЫлася,
і з таго, што няспоўніцца…
Тут – пустое, і – добрае,
і – сьвятое, і – дрэннае.
Вось за гэта – мне сОрамна…
А вось гэта – прыемнае…
Год – цяжкІ…
Год – з лягчЫнкаю…
ПрацаЁмкія мЕсяцы…
І – хвіліны з учЫнкамі…
У далонях – ня месцяцца…
Апусціў я далоні.
Кінуў спробу узвАжыць…
Хай, калі пахароняць,
кожны нешта ды скажа…
*+*
6 красавіка 2013 г.
**(далонь – ладонь; бяскОнца – бесконечно; здарЫлася – бывАло; няспоўніцца – неисполнится; дрэннае – дряннОе,скверное; сОрамна – стыдно; прыемнае – приятное; цяжкі – тяжек,тяжёло шёл; з лягчынкаю – с лёгкостью пролетел; працаёмкія – трудоёмкие; хвіліны – минуты,мгновения; учынкі – поступки; ня месцяцца – не умещаются; спроба – попытка; узважыць – взвесить; хай – пускай; кожны – каждый; нешта – что-то).
суцэльная лухта. думаеш, што
суцэльная лухта. думаеш, што вершы пішаш? не, гэта ўсяго толькі ілюзія. твая ўласная.
Жывуць жа шчаслівыя людзі...
Жывуць жа шчаслівыя людзі... Нешта думаюць... Во як!
А я - не думаю,што я - пішу. Я - проста пішу!
Так здарылася.
І дзякую за высокую Адзнаку - добра ты як напісаў "Суцэльная лухта!". Маналіт значыцца... А я-та,напісаў,думаў так сабе,дробязь...