Салодкі смак таго хмяльнога лета
Ніколі мне, напэўна, не забыць.
Ментолавая пахне цыгарэта,
Забараняе думкам дАлей плыць.
Але яны прайшлі даўно праз шлюзы
Твае пахмельнай бруднае хлусні,
Што стала найгалоўнейшай абузай,
Навесіўшай на шыю камяні
Вялікаму і шчыраму каханню,
Што нават лёс магло перамагчы...
Бо калі ёсць - не страшна развітанне,
Калі няма, то нельга й зберагчы…
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2016
Свидетельство о публикации №116062705955