На папяровыя адзеньні
Чапляю гузікі дрымоты
І зораў-літараў падзеньне
Не выклікае мар ахвоты.
Пачуцьцяў дробныя імгненьні,
Штыхі сумневу,кволасьць цела,
Муры задушнага скляпеньня
І храпы вуліц звар'яцелых.
Мадэрнаваныя героі,
Усэксапіленыя лэдзі,
Ня вам стаяць перад гарою
Валадара жыцьця й сьмерці.
Вайна!даволі спаць,суседзі!
Ты чуеш?.. вецер з пекла золкі.
Скруці драпежнага вядзьмедзя,
Скачы да ранішняе зоркі.
Трапяткіх сэрцаў заміраньне,
У грудзёх зацішай асалода.
Доўгачаканае вяртаньне
Да ўпадабанае свабоды.
У места лашчыцца надзея,
Сьвятло праспэктаў залатое.
Вякоў няспынная падзея,
Ерусалімскіх брамаў мроя.
Па вокнах таньчыць неба крок,
Чытаю промнямі пасланьне:
Ты жыў ня выпадкам,знарок,
Трываў і верыў у змаганьне.