Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ветразь

Яшчэ не ацэнена

Pakіń, nіa treba tłumačeńnіaŭ,
Nіa varta kryŭdzіcca na los.
Što my ŭ Im?.. pryvіd, іmhnіeńnіe,
Tak, sercu jołka, nu dyk što-ž?

Nіa čutna vosіeńskіch melodyj,
Źnіamіeła cіomnaja duša.
Ja byccam jość, choć z tym nіa zhodzіen,
Lahła nad ścіežkaju šaša.

Škada, nіa skončana apovіeść,
Nіa vyjdzіe z druku naš raman.
Na rejkach aŭtar nam, jak spovіedź,
Hrukoča kołamі: "pa-d-man".

Sabіe pakіnu adlatańnіe
U vyraj ptušak nad strachoj,
Tabіe -- ź vіasіelnym dnіom spatkańnіe.
Daruj, što byŭ, dy byŭ nіa toj.

9.15.



Сярэдняя: 4 (3 галасоў)

Проста занурыся ў цішыню,
Вобмацкам знайдзі ў душу дарогу.
І адчуй, як чоўнамі плывуць
Па рацэ жывой стагодзьдзі к Богу.

Родную пачуй бацькоў зямлю,
Што шукалі долю ды кахалі.
Зьведалі гароту, жах, суму,
Хоць сьвятла й прагнулі нямала.

Шмат было і думак, і надзей,
Роспачы й радасьці багата.
Нішчыў вораг, зводзіў ліхадзей,
Але сонца зноў зіхцела ў шатах.

Мова расьцякалась, як ручай,
Птушкай сьпеўнай лашчыла й грэла.
Ў вусны ты яе вазьмі, зайграй,
Каб душа бяз мовы не зьнямела.

Стому надвячоркам змыўшы з рук,
Прыкладзі да сэрца напамінам.
Зразумееш — Бацькаўшчына тут
І яе жывая ты цагліна.

Ты яе шануй, ня пагарджай,
Ад калыскі і да дамавіны.
І зьбірай тут праўды ураджай,
Свой народ вядзі ў Хрыста краіну.

Дбай пра родных, дбай пра сваякоў,
Бога запавет ня забывайся.
Нас бацькоў зямлі злучыла кроў,
Каб у неба разам нам узьняцца.



Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Да Цябе маё сэрца мкнецца,
Ды наўпрост,безь віхляных шляхоў.
Я па сьцежцы,што небам завецца
Завітаю аднойчы дамоў.

Я па шэрані,зь мейсца скокам,
Па сьнягох,над віром мітусьні.
Мая прышласьць--з Тваім любым вокам,
Мая шчырасьць--дыханьне вясны.

Па згародах,у драпінах ногі,--
Тое кроў ад вялікай сумы.
Я ня споўз,Бацька,з праўды-дарогі,
Свае весьніцы мне адчыні.

Калі ласка,даруй нячуласьць,
За халоднасьць мяне ня ўшчувай.
Адвядзі ўсемагутную лютасьць,
Маім хібам,Айцец,спачувай.

Я прыйшоў да радзімае хаты,
Ты ўбачыў мяне йздалёк
І бяжыш на пярэймы спаткаці,
Я стаю,а ў рукох хатулёк.

Ты,залеваю ружы зьбівая,
Стрэнеш сына на ганку вякоў.
Захінеш зорнай коўдрай,сьпявая
Калыханку маленькіх багоў.



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Навошта мой кранаеш сон?
Ў ім шчасных дзён згубілась рэха,
Яно мінулым б'е па стрэхах,
Бы на маіх хаўтурах звон.

Сьвятло з адтуліны душы
Як злодзей,зь вязьніцы на волю
Ірвецца зноў насустрач долі,
Каб ўгледзець сэнс яе вышынь.

Свой шлях,што розум не ўсачыць,
Знайсьці ці дам я сэрцу рады?
Няхай ня ведаў бы ён звадаў,
Як птушка,хай угару ляціць.

Уцяміць толькі б аднае,
Што недарэмна зьніч згасае.
Зрабіць пасьпець скрозь цемры зграю
Той крок,якога не стае.