У дуброве каля рэчкі
Віснуць сонныя парэчкі,
У пералеску ля крыніцы
Зьзяюць сьпелыя суніцы.
І вясной, і цёплым летам
Тут наўкола многа кветак.
Нівы жыта і пшаніцы,
У стаўку вада іскрыцца.
Журавель зь вядром, калодзеж...
Дзе-ж такое месца знойдзеш?
Ну куды-ж пайсьці, падацца,
Па якой прайсьці мне кладцы?
Хараство, куды ні глянеш,
Ад сьвітаньня да зьмярканьня.
І парэчкі — каля рэчкі,
І суніцы — ля крыніцы...
Безь цябе жыць немагчыма,
Мая любая Радзіма.
Красивое и милое
Красивое и милое стихотворение!
легко и просто нарисована
легко и просто нарисована картина любимых мест. браво.