Ні князі-каралі на душы панавалі,
Ні жахотныя сны, ні ілжывыя здані…
Толькі чэмер яе, над зямлёю насіў,
Паміж Злом і Дабром і Каханьнем маім.
Толькі чэмер адзін змог адно ўказаць,
Як паверыць жыцьцю і надзею кахаць,
Як па лесьвіцы год, па яе перавяслах,
Нетаропка ступаць, бы на цуда і казку.
-8.10.14.