Густая цемра, ціша. Кліч, ня кліч.
Ніхто агонь ня паліць у плюс дваццаць.
Прыходзяць у душы яго палацы
Праведаць, нібы хворага на ВІЧ:
Прыйшоў-сыйшоў. А мог бы хто застацца.
Даўно ніхто ня ночыў, не дняваў.
Ніхто ня марыў, што яго ня стане.
За вокнамі адно гулялі здані:
Ніхто ня цэліў і не паляваў -
Але прастрэлены і сэрцам у капкане.