О, верасня зялёная трава!
Так хочацца рукой цябе прылашчыць
І дотыкам адчуць, што гэта – шчасце,
І пахі лета ў сэрцы захаваць;
Запомніць, як кавалачак жыцця,
Імгненне непаўторнай прыгажосці,
Каб потым сагравацца ў зімняй млосці
Апошнім цудам летняга быцця…
12.09.2011