Пачуцьці застываюць на губах
Такіх імклівых і прыгожых
А думкі ўсе сядзяць ў мурах
і іх разбэсьціць мы ня зможам.
Канечне, гэта ўсё ня проста так,
Але ня бачу я й нагоды.
І мне не зразумела як
Ты не зрабіла шкоды.
Я разумею адну рэч -
Ва ўсім ёсьць доля жарта.
І як магу сысьці я прэч,
Калі да гэтых пор стаю ўпарта?
Вельми выдатна Илля!!!))
Вельми выдатна Илля!!!))
Насамрэч не так ужо й
Насамрэч не так ужо й выдатна.
Па-першае, не губы, а вусны. Што ў іх імклівага - незразумела. У якіх такіх мурах сядзяць думкі - таксама няясна. І далей хапае памылак, тыповых для пачаткоўца (напрыклад, доля жартУ, а не жарта). Галоўны сэнс верша таксама не праглядаецца. Так што - вучыцца, вучыцца і яшчэ раз вучыцца!
Дзякую Вам))
Дзякую Вам))