Роўна, слынна гудзе машына,
Мой імклівы, магутны анклаў,
Можа, ёсць і ў мяне прычына
Кроіць фарамі ноч папалам.
Мадэрновыя песніграе
Імпартовы «маг» на ўсю моц…
Думак збег - ваўчыная зграя,
Сто зялёных ваўчыных воч.
А насустрач – нікога. Пустка.
Быццам д’яблы шашу падмялі.
І за шклом , як чорная хустка.
На душы – камяні, камяні.
Рэжа фарамі ноч імкліва
Падуладны мне чорны «Форд».
З фотакарткі глядзіш ты кпліва
Мая любая фея-"гёрл":
«Не дагоніш, дарэмна, хлопец,
Твой мінуўся шчаслівы час!»
Я кажу сабе: «Можа, хопіць?»
Ды яшчэ прыбауляю ”газ”.
Выдатны верш!
Выдатны верш!
напалам
напалам