Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Палы анёл

Сярэдняя: 3.6 (5 галасоў)

Знянацку, апаліўшы крылы небам,
Анёлак знічам да зямлі зляцеў...
І цалавала яго глеба,
І вецер атуліць хацеў

Ад чорнай хмары з далячыні беглай,
Што ўпадабала кволае дзіця...
І напаіла яго глеба
Слязьмі пакутнага жыцця.

І атуліў анёлка ветрык
Крысом празрыстым і жывым...
Схваў яго ён сярод кветак
Нібы між яблынь белы дым...

Праплыла хмара чорным ліхам
не заўважыла зніча...
Дый той анёл навечна сціхнуў
У квецені зямлі цяпла....

І неба плакала няўсцешна
Што ўратаваўся толькі Ной...
А хмара ведала ж, канечне,
Як пачынаць Вялікі Скон...

І сёння, праз стагоддзі хмараў,
Знямелы голас у зямлі,
што між сваех адвечных мараў
зубіла з ветрам ў кветках сны...



вельмі кранальна

вельмі кранальна