Са зборніка “Гішторыі Дзеда Алега”
Пад вечар сеў на лаўку у дварЫ.
ПерадыхнУць.
Ад дзЁнных спраў замУчаны…
Калі б, як птушкі, шчабятАлі камары…
То, можа б, не былі б такімі злЮчымі…
Сядзелі бы на яблыні, ў цішы…
Настрой бы падымалі шчабятАннем…
Галоўнае – ад іх жа не ўцячы !
Бо я для іх – вячЭра і снядАнне…
АдкУль на свеце гэткая напАсць ?
Як ў чалавеччы мір паскУдства гэта трАпіла ?
Ну, кровапіўцы !
Чалавечча кроў ім ў сласць…
Мікраскапічныя вампіры-Дракулы…
Каліб яны здавалі нашу кроў
у донарскія пункты, як насЕнне…
Была б тады карысць ад камароў…
А так – сабе і задарма !
Ну чыста шурыкава племя !
Каліб, як птушкі, шчабятАлі камары…
То можа б не былі б такімі распраклятымі…
А можа не…
Вось шурык – нам шчабЕча,
Шчэ з якой пары…
А кроў – сасЕ…
СасЕ…
Як тая Дракула…
28 ліпеня 2013 г. на вуліцы Тадевуша Касцюшкі у г.Косава.