Прабачце мяне, мае вершы,
Што я вас чужым прысвячаю.
Здаецца мне: я мільянерша,
Па колькасці зла і адчаю.
Чытае вас мала народу,
Але ж мне і гэтага хопіць.
Ствараеце, быццам свабоду,
Умееце ўсіх разахвоціць.
На справе - ніякага толку.
Пачуцці даўно здубянелі.
Ні слова ў вас пра вясёлку.
Вось з гэтым гарую з нядзелі...
Слупочак адзін - перамога,
Бо верш - гэта ўся мая сіла.
Складаецца з вершаў дарога.
Без іх жа чакае магіла.