Працэс
Памяці выдатнага паэта, аднаго з заснавальнікаў таварыства філаматаў Адама Міцкевіча
Пасля следства па справе філарэтаў Адам Міцкевіч быў высланы ў Расію.
Ты насустрач выгнанніка долі
едзеш, бо філамат, філарэт,
на Расію дарогі раздолле
акрапляеш слязамі, паэт…
Куляй выбегшы з дула карэты
і трымаючы кол у руцэ,
Навасільцаў граміць філарэтаў –
і над імі дубінай працэс.
Разгуляўся сенатар – мяцеліць
прамяністых у сілы ва ўсе.
І сярод ахвяр следства Міцкевіч
пад дубінай у камеру сеў.
І Міцкевіч маўчыць: не з турмою
аб асвеце сялян гутарыць.
У суполцы ягоную ролю
заніжаюць, як могуць, сябры.
“Філарэтаў дубінай асілю!” –
разяўляе сенатар свой рот.
Высылаюць Адама ў Расію.
Высылаюць паэта на ўсход.
Філарэтаў сенатар адолеў.
Прамяністых сенатар разбіў.
На Расію дарогі раздолле
ты слязамі, Адам, акрапіў.