Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Расправа

Сярэдняя: 4.8 (4 галасоў)

Хістаецца бяроза ў двары,
Выкручвае галіны-рукі вецер,
Гне тонкі стан да самае травы.
За што такая кара ёй на свеце?

У нямым дакоры чую крык душы,
У шораху лістоты – боль і скаргу.
Пакінь яе ў спакоі, не душы,
Дай адпачыць нябозе хоць да ранку.

Ці мала для цябе прастору ёсць?
Гуляй сабе ў стэпах і пустынях.
Ты караблям у штыль жаданы госць,
Ляці хутчэй туды на дужых крылах.

Не чуе… . Ці не не хоча ён пачуць?
Не пакідае жорсткую расправу.
Ну чым ліхое сэрца закрануць,
Каб змыць з яго знішчальную атраву?



Відаць, правінілася вашая

Відаць, правінілася вашая бярозка :)

Відаць правінілася вашая

Відаць правінілася вашая бярозка :) Сумна бязь ветру

Без вiны вiнаватая) Бывае i

Без вiны вiнаватая) Бывае i так)))