Разарві фотаздымак,
дзе разам з табой...
Я іду на прыпынак,
з цяжкой галавой.
Адпачні, распраніся,
і скажы ад душы.
Што я зноў памыліўся,
больш ты мне не ілжы.
Што цябе пакахаў я,
як дэльфін ваду...
Бо не ведаў, не знаў я
цябе на бяду...
Прыпыніся ля лаўкі,
і як будзеш сядзець,
глянь: бялюткія чайкі,
адлятаюць на смерць.
Гэта наша каханне,
на бялюткіх крылах...
У тваёй брыдкай мане
разлятаецца ў прах...