Аднойчы з дуру курыца рашыла,
Што ёй спяваць на сцэне ужо патрэбна.
Талант спяваць яна ў сябе адкрыла
Кудахча пад павеццем акапэльна.
Яна ў капэлу харавую падалася
Якая моцнымі талантамі слывець.
Адгаварыць мясцовы певень браўся:
“Больш не вяртайся к курам пад павець!”
Курыца ганарова саграбла свае пажыткі
Пакрасіла ўсе пёры ў красный колер.
Адкінуўшы мінулага ўсе перажыткі
Прачнуўся тут ў мазгах курыный гонар.
Прыстроіца ў капэле гэтай вельмі модна
Там салавей з малінаўкай спяваюць.
Вось я між імі стану і дужа моцна
Квактаць начну, што птушкі ўсе памлеюць.
І што мой ангельскій , курыный галасок
Цудоўный і найлепшый - кожный скажа.
Такій прыемный вуху кожнаму басок
Патрэбна мне паддацца з ім у замежжа.
Сама ж прыгожая, не то што салавей
І ростам папрыкметней ў капэлле.
Кудахчу я за іх усіх грамчэй і красівей
Так навучылася ў мясцовым завуголлі.
Калі ж мой голас дрэнна Вам гучыць
Гатова з птушкамі заўсёды пасварыцца.
І буду са шпаком з сініцаю дружыць ,
А голас загучыць як у юнай маладзіцы.
Але ж куды не стане, спяваць яна няможа
Бо голасу няма ў курыцы прыгожай.
З мараллю гэтай байкі вельмі згодна
Бяз голасу ў спявачкі курыца - ты нягодна.
Лілія Воранава (Заяц) 16.04.2019г.