Ну што ей патрэбна?
Жыцце – захапленне,
Ні сварак, ні спрэчак-
Нічога няма.
Ні гэтых дурных
Нежаданых памкненняў
Да тых прыгажуняў
З другога сяла.
Дзесятак гадоў
Без турбот і без спрэчак.
Сямъя ад’ядае
На творчых харчах .
І трох трагладытаў
Надбалі, дарэчы,
Якія вісяць
На бацькоўскіх плячах.
Інтымным жыццем
Не жадае дзяліцца.
Ну я ж не магу
Без крывога радка.
Сказала:
«И будем мы с ним разводиться.»
- «Чаму?». Адказала:
«Хочу мужика».
Вось, можа дурны я?
Дык мне растлумачце.
Патэліцу чэша
Натхненна рука.
У жыцці неразумным
Я выйшаў няйначай.
Якога яшчэ
Ей хацець мужыка??
Начуе ў хаце,
Заўседы пад бокам.
Надзейны, здаровы,
Сталы арганізм.
Напэўна, не быў
Ен маральна высокім-
Зайграў у жаночай
Душы рамантызм.