Я пазнаеміўся з табою,
І спадабалася мне ты.
Пажартаваўшы з галавою,
Сказала: Я хачу “цвяты”.
“Цвяты”?? --- дык гэта ж не праблема!
Тры ночы дзесьці, за сталом
Гарбату, гэткая дэлема,
Я піў з духмяным пірагом.
Пакінуўшы сіе застолле,
Пачаў збірацца ў паход.
Было “прыемнае” надвор’е:
Зіма, і скора Новы год…
Аўтобусаў няма, усюды ціха,
Няма аўтамабіляў на шашы,
І чую: замярзаю я пакрыху,
А ў горадзе не бачна ні душы.
Стаяў хвіліны тры, да магазіна
Кілометраў 15, можа больш,
Успомніў наказанні цеткі Ніны:
- Купі сабе, нарэшце, капялюш!!
У 7 гадзін дабраўся я дахаты,
У руках трымаў замерзшыя “цвяты”,
Стаяла на стале мая гарбата,
Адпачывала ў цеплым ложку ты.
Прылег і пагрузіўся ў летуценні,
Ледзь адыходзіў ад начной хадзьбы.
У тры ночы пасля гэтага здарэння
Скажу: Схадзі сама купі сабе “цвяты”…