Страчаныя ноты кахання...
*********************************
Усё ж гады бяруць сваё -
І не згадзіцца немагчыма...
І лёс, што нас аднойчы звёў,
Аб гэтым ведаць быў павінны...
Згубіўшы розум і спакой,
Як матылёк, на свет ляцела.
Лёс вёў упэўненнай рукой,
А я нібыта звар'яцела...
Спяшалася за крокам крок -
Лавіла кожнае імгненне,
І лёс, як быццам незнарок,
Мяне паставіў на калені...
З усмешкай горкай зараз п'ю
Палын-травіцу з лебядою,
А лёс разгубленнасць маю
Не лічыць горам і бядою...
Я з гэтай бездані сама,
Відаць, не вырвуся ніколі...
Каліну явар абдымаў
І абяцаў ёй лепшай долі..
Каліну явар абдымаў -
Я ёй зайздросціла ўпотай,
А вецер стомлены шукаў
Кахання страчаныя ноты...
25.06 - 2015г.