Сязою не пакрытая глава,
Буяняць віскі, шыбуршыць трава.
У мора бледнага зялёныя штармы,
Пачуццяў павадкі і яркі бляск Луны.
Сябе, сябе - уключыны звіняць.
Забыта ўсё, азёр стальная гладзь,
Пляскоццем вёсен нарастае зноў,
Абрыўкам ціхіх і вар'яцкіх сноў.
І зажурыцца сумна старана,
Карцінай неба, дзе любоў жыва.
Карцінай неба з пазабытых слоў,
Сязою посярэбраных галоў.
цікавы верш
цікавы верш
цікава
цікава