Тайна Беларускай Мовы.
Колькі год жыву на Сьвеце…
Беларус я,
па бацькАм, па грамадзянству…
І дзіўлюся –
што ў Краіне дзеецца…
Гэта я пра Мову Нашу,
пАнства…
Колькі год вучоныя мужы,
ды чаго там “колькі год”…
Два стагоддзі
ў спрэчках палажылі,
а ні кроку – упярОд…
Спрэчкі – акадэмікаў!
Спрэчкі ж – ідыЁтскія!
Цьфу… “навуковая палеміка” –
паміж дзядзькамі,
ды цЁткамі…
УсЁ пра тое,
як ТУТ нам
размаўлЯць дазвОліць…
Як прыдбАць “вучонасць”
дуракам…
А народ,
сам па сабе,
між сабой гамоніць.
А размовы,
Божа ж мой…
Нефілалагічныя!
“Трасянковы” ўразнабой –
навукова нелагічны!
І таму – вучыць, вучыць,
да дзён астатніх донца,
як нам пісаць, як гаварыць!
І “навука” гэтая
цягнецца бяскОнца…
Не…
Каб “знаўцы” справу не рабілі,
то шыш ім быў бы,
не аклад!
Але,
навуковая “ідылія” –
дысертацыя на склад…
Бо,
толк які ад дысертацыі?
На вёсцы хто яе чытае?
І, быццам бы у акупацыю,
лінгвіст з філолагам папалі…
Насельніцтва ж –
на “тарашкЕвіцы”,
ці на “сярмЯжцы”,
ў размовах неяк жа
шавеліцца…
Мо, й не навучна,
але,
затое і не цяжка.
Сказаў – у крыўдзе,
быццам цвік забіў!
І вус падправіў,
важна…
А у гарачай страсці…
Ці ў любві…
Такія слоўцы ёсць,
сярмяжныя,
дзяўчына расцвітае,
быццам ружа…
Цікава,
па-навучнаму,
хтось скажа такжа,
смачна дужа?
Аб гэтым
можна доўга размаўляць…
Але мяне іная рэч турбуе.
Пара вам, “навукоўцы”,
прызнаваць,
што Мова –
без філолагаў існУе.
Вунь колькі ёсць
народаў на Зямлі…
Вунь колькі Моў,
для знОсін,
у народаў…
Ці чулі вы –
каб хто Сваю хулІў?
Не!
Толькі беларусы…
І што ж мы за “парОда”…
Замест таго,
каб з Мовай быць,
увЯзнулі ў дыскусіях
дзярьмовых…
Пара вам, “навукоўцы”,
зазубрыць:
Народа не існУе – без уласнай Мовы!
*+*
14 красавіка 2013 г. вечарам у Менску.
**(колькі – сколько; па бацькАм – по родителям;
па грамадзянству – по гражданству; дзіўлюся – удивляюсь; краіна – страна; дзеецца – творИтся; стагоддзе – столетие; спрэчка – спор; крок – шаг; размаўлЯць дазвОліць – разговаривать разрешить; прыдбАць – приобрести; гамоніць – ведёт разговоры; размовы – разговоры; “трасянка”, “сярмЯжка”, “тарашкЕвіца” (жарг.) – белоруск.диалекты; быццам бы – будто бы; насельніцтва – население; у крыўдзе – в обиде; быццам цвік забіў – будто гвоздь забил; быццам ружа – будто роза; смачна дужа – крепко и со смаком;
іная рэч турбуе – иная вещь беспокоит; існУе – существует; знОсіны – общение; ці чулі вы – слыхали ль вы; замест – вместо; без уласнай Мовы – без собственного Языка.)
© Copyrіght: Олег Буйницкий, 2013
Свидетельство о публикации №113041500263.
Ды які ж ты беларус, ты -
Ды які ж ты беларус, ты - плябей непісьменны! Бо таямніца мовы табе так і не адкрылася...
Ну,тупы... Гэта табе не
Ну,тупы... Гэта табе не адкрылася. Але,брашу... Зразумеў... Зразумеў ты - аб чым мой вершык-боля, зразумеў! Аб тым,што замест мовавыкарыстання зацягваеце насельніцтва ў пустапарожнія "дыспуты" пра Мову.
А якая яна,Мова,няхай немаўляткі пішуць,бо - дурасць гэта,разсусоліваць пра яе якасці і "харошаствы" штампамі. Ды й што, Мовы іншых краін дурныя і нязграбныя?
Трэба размаўляць і пісаць - на Мове! А не баўбатаць - пра Мову!
Кіллер Мовы беларускай - ты,з мянушкай "госць"!
Трэба размаўляць і пісаць -
Трэба размаўляць і пісаць - на Мове! А не баўбатаць - пра Мову!
Вось ты сам на гэта і няздатны, бо мовай проста НЕ ВАЛОДАЕШ, а толькі яе гнюсна псуеш сваімі крэмзаннямі непісьменнымі! А вучыцца табе ўжо позна... Дый ня хочаш ты вучыцца і парады разумных людзей слухаць, бо тупы, як корак.
Думаю... вось жа,нешта
Думаю... вось жа,нешта кажа,сушчаство з мянушкай "госць"... Ды й,здаецца,нават,што нейкі сэнс у словах сушчаства ёсць... Але,падумаўшы,прыходжу да разумення - сабака,
вунь,таксама брэша ж... Таксама ёй,сабачыне,кажацца,што "панятліва" брэша...
А для чалавека - браханне,ды і толькі...