Там, дзе спеюць туманы.
За далёкай вярстой,
Ў садзе цёткі Ліксаны
Густа б'е лістабой.
Ў садзе цёткі Ліксаны
Ветры спаць прыляглі.
Яблык спелы, крамяны
Пачарнеў на зямлі.
Больш ніхто тут не вохкне,
He збярэ навіну,
I заб'юць сёння вокны,
Як учора — труну!
Уздыхаюць суседзі,
Што крыху падпілі:
— Каб былі ў яе дзеці...
— Ах, каб дзеці былі!
— Ўсё чакала Усціна,
Ды чакала дарма...
— Дзетак бусел не скінуў.
I ў капусце няма.
...Там, дзе спеюць туманы,
За далёкай вярстой,
Ў садзе цёткі Ліксаны
Густа б'е лістабой.
за душу берёт. очень хорошие
за душу берёт. очень хорошие и конкретные строки о нашей сегодняшней жизни. Вообще Алесь Письменков-это талант, который как звезда ярко загорелся и быстро угас. И это обидно и жалко.Какие-то алкаши и бездельники ходят и коптят небо- а нормальные люди умирают? Скажи Господи, где же справедливость?
Чытаеш гэты верш і адразу
Чытаеш гэты верш і адразу ўспамінаюцца пустыя хаты ў вёсках, закінутыя хутары....Добры верш)