Цi не вецер адхiнаў мярэжы, Цi не зоры асвятлялi шлях. Чараўнiцтва зруйнаванай вежы - Бел-чырвона-белы сцяг.
Крок насустрач - быццам павуцiнне, Стрэлы ў спiну - ваўкалакаў смех. Што ж жыццё? Ды гiне яно, гiне Кроплямi вясновымi са стрэх.