Успыхнулі зноў каштаны,
восень здзівіўшы цветам.
Буйна цвітуць каштаны,
нібы хаўтуры лету.
Свечкі дажджом халодным
восень няшчадна тушыць,
ветрам пяшчотных кветак
крохкае шчасце рушыць.
Толькі так ярка на шэрым,
і па-дзіцячы смела
з восені злым намерам
яны не змірыліся !
Бела...
хаўтуры (бел) – поминки