Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

У бясконцасць

Сярэдняя: 4.7 (6 галасоў)

Пакахаць цябе не пабаюся.
Адхіну ў бок роздум і сумненні.
Гэта за цябе цяпер малюся,
Гэта да цябе лічу імгненні,
Гэта за табой лячу па свету
І ў прыпол ірву табе званочкі...
Толькі б ведаць: не апошнім летам.
Толькі б ведаць: не апошняй ночкай.



Калі любіць, дык

Калі любіць, дык каралеву!
Калі кахаць, дык лепш сваю!
Яны заўсёды бачаць неба,
Або паблізу... ці крыху.

Далёкі сон непрадказальны.
У ім падман магчым ва ўсім.
А тое, што ты дома маеш,
З табой(!)- Не бачнае другім

Добра сказана:)

Добра сказана:)

Дзякуй вялікі, верш вельмі

Дзякуй вялікі, верш вельмі спадабаўся, кранае)

Не ведаю чаму, але менавiта

Не ведаю чаму, але менавiта гэты верш многiм да душы... Дзякуй!

Вельмі падабаецца. Артур, вы

Вельмі падабаецца.
Артур, вы таленавіты паэт!

Артур, залагіньцеся ;)

Артур, залагіньцеся ;)

якiм чынам?

якiм чынам?

Ну, падпішыцеся. Якая

Ну, падпішыцеся. Якая розніца?

Дзякуй вялiкi!

Дзякуй вялiкi!