Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі
Галоўная

Артур Камароўскі

20-ае лета

Сярэдняя: 4.6 (37 галасоў)

Золатам промняў Сусвету
Прыходзіць дваццатае лета.
Пякуча-нікчэмнае, душнае.
Не хапае цябе...
Засушвае.
З подыхам белага ветру
Так хачу я ляцець па свету.
Быць так блізка і так далёка
І маліць за цябе...
Звысоку.

А заўтра

Сярэдняя: 4.1 (8 галасоў)

А заўтра мяне схопяць рукі вуліц,
дзе безліч ( не тваіх ) чужых слядоў.
І нейкі дах маю душу атуліць
Збалелую бяспамяцтвам гадоў.
А потым- па праспектах і алеях,
Па слізкіх спінах здрадніцкіх машын
Бязвольна мокнуць ў дажджавых завеях,
Калі вакол- ні света, ні душы.

Адказ

Сярэдняя: 4.8 (12 галасоў)

У мяне запыталі: хто мне Купала?
Што яго гранне для сэрца майго?
Гэта-Радзіма, ні многа ні мала,
Гэта- аснова, пачатак ўсяго.
Гэта ўладар неабсяжнае далі,
Ў жыце- блакітных братоў-васількоў.
Неба і сонца яго спавівалі,
Слова ўкладалі ў вусны яго.
Песня яго прагучала не марна,
Ворагі ў нас яе не аднялі.
Прарок неўміручы- Янка Купала,
Пясняр беларускай маці-зямлі!

Апантанасць

Сярэдняя: 5 (9 галасоў)

Дарагая! Кахаю!
Чакаю! Шукаю!
Дзе знайду- дзе губляю цябе…
А цягнік адбывае,
Вецер лісце зрывае
І мяце, і мяце, і мяце…
Ўсе сляды замятае,
Толькі я адчуваю,
Што яшчэ не губляю цябе.
Хай дарога віхляе,
Вецер лісце зрывае…
А ці я адшукаю?
Можа я адшукаю?
Але я абяцаю,
Што знайду, адшукаю цябе!